De loodjes

Over cramming tips en illegale ketchup.

Zelfs hier in the south blijven steeds koudere dagen en langere nachten niet uit. Er is een heuse winterprik, waarbij de temperaturen ’s nachts onder het vriespunt duiken. In Celsius, gelukkig. -1° Fahrenheit komt neer op -18° Celsius. Bij zulke temperaturen zou ik het eerste vliegtuig huiswaarts nemen. Samen met het korten van de dagen, kort de tijd in zijn geheel: mijn examens, of de finals, komen steeds dichterbij, hand in hand met het einde van mijn periode hier op Brenau. Voor één keer zijn het niet de Amerikanen die het zwaarst wegen, maar wel de laatste loodjes.

Voor onbegrijpelijke redenen is er enorme commotie ontstaan over die finals, alsof de dames drie maanden lang in de zalige onwetendheid hebben geleefd over het feit dat ze op het einde van het semester hun kunnen moeten bewijzen en dat besef pas de afgelopen dagen systematisch is doorgedrongen. Er worden massaal studeersessies georganiseerd, en ouderejaars geven eerstejaars cramming tips. Het is aandoenlijk hoe te zien hoe er nog luider gekakeld wordt in het kippenhok met die gevreesde examens in het verschiet, zeker als ik bekijk hoe weinig ik ga moeten studeren voor mijn examens. En nee, dat komt zeker niet omdat ik mezelf een exceptionele student waan die beter is dan iedereen. Dat komt door het algemene niveau van onderwijs hier. De Amerikaanse studenten doen hun bachelor op vier jaar tijd in plaats van drie – en dan nog is ze minder waard dan bij ons. Dat is meer dan een teken aan de wand, nietwaar?

Sta me toe nog even uit te wijden over de algemene perceptie over België die heerst in de Verenigde Staten – voor zover die er heerst, tenminste. De mensen hier die ons teerbeminde landje kennen, beginnen spontaan hun beste slechte Frans boven te halen, hoewel de meerderheid van ons land Nederlands als eerste taal heeft, maar wat wel erg aardig is van hen. De keren dat mensen Bo-shoe Meu-sjeu tegen me zeiden met ogen vol trots en overwinning omdat ze niet een maar twee woorden van hun Frans uit de middelbare school hebben onthouden, ik kan ze niet meer tellen. Tot mijn verbazing zijn er ook veel mensen die zeggen dat ze al eens in België geweest zijn. Vooral Brugge is opvallend populair als vakantiebestemming bij de Amerikanen.

Leuk wordt het als mensen je spontaan dingen beginnen te vragen over je land van herkomst. Op dat moment besef je dat je een vertegenwoordiger van je land bent, en dat je ontzettend veel macht hebt, zeker als je uit een klein land als België komt: de hele perceptie over een land berust op jouw gedrag en antwoorden op vragen. In eigen land ben ik altijd extra vriendelijk voor toeristen, zodat zij in hun landen kunnen vertellen hoe aardig die Belgen wel niet zijn. We hebben namelijk een reputatie hoog te houden.

Omdat er in de lessen meer over koetjes en kalfjes gepraat wordt door de kippen dan over feitelijk lesmateriaal, krijg ik geregeld een platform om een Belgisch lampje te schijnen op gebeurtenissen. Ik heb klasgroepen geïntroduceerd tot Sinterklaas en Zwarte Piet (de hele klas vond het ongelooflijk racistisch en verklaart zich akkoord met Movement X), de zes Belgische regeringen, tender topics als het homohuwelijk, euthanasie en abortus en het Eurovisiesongfestival. Over dat laatste heb ik gezegd dat iedereen in België er dol op is, dus gelieve mee te spelen als Amerikanen peilen naar uw songfestivalgekheid. De firma Jonathandereindvanderwereld™ dankt u.

Helaas bereik je ook een verzadigingspunt waarop je er genoeg van krijgt om jezelf en je land telkens opnieuw voor te stellen. Op dergelijke momenten kruipt bij uw dienaar een vorm van ironie en sarcasme naar boven, die evenredig groeit met de naïviteit van mijn gesprekspartners. Ik bied bij dezen mijn oprechte, publiekelijke excuses aan voor het creëren van waanbeelden over België en onze staat. Onthoud volgende dingen als u door een Amerikaan aan een kruisverhoor wordt onderworpen:

• U houdt van het Eurovisiesongfestival (zoals eerder gezegd);
• U bent goed tot zeer goed in minstens vier talen;
• U kijkt iedere avond trouw naar de zeepserie Home en snapt niet waarom Family nog steeds op het scherm komt;
• U bent tegen het wettelijke verbod op ketchup en hebt de saus al eens illegaal het land binnengebracht uit een van onze buurlanden.

*: Extra toelichting: een jongetje van tien vroeg me na een vermoeiende dag of ketchup bestond in België. Ik zei dat het illegaal was. Dat heeft hij kennelijk de volgende dag aan zijn vriendjes verteld. Dit is dus een heersend iets in de Verenigde Staten. Extra waakzaamheid is geboden.

Om af te sluiten: de allerleukste vraag die ik ooit heb gekregen, en die me deed lachen en huilen tegelijkertijd:

Do you have french fries in Belgium?

Trust me, you have no idea.